Facebook Instagram Linkedin Twitter Youtube
Blog

Nikola Jokić i meka moć Srbije – Kako MVP NBA lige jača imidž naše zemlje**

Globalna slika u dresu Srbije

U savremenom svetu, gde dominiraju digitalna komunikacija i globalna pop kultura, pojedinci često postaju najjači ambasadori svojih zemalja – ne kroz formalne diplomatske kanale, već kroz sopstvenu karijeru, ponašanje i vrednosti koje reprezentuju. Nikola Jokić, dvostruki MVP NBA lige i jedan od najboljih košarkaša današnjice, izrastao je u jednog od najautentičnijih simbola Srbije na međunarodnoj sceni. Njegov uspeh, karakter i stavovi postali su tihi, ali snažni alat srpske javne diplomatije i meke moći.

Dok države troše milione na promociju svog brenda kroz kulturne manifestacije, političke inicijative i promotivne kampanje, efekat jednog čoveka poput Jokića neretko nadmašuje sve institucionalne napore. Jokićev imidž skromnog, duhovitog i porodično orijentisanog sportiste iz Sombora oblikuje percepciju Srbije kao zemlje talenta, skromnosti i autentičnosti – osobina koje često nedostaju u globalnim sportskim (ali i političkim) narativima.

Brojevi koji govore sami za sebe

Prema analizi podataka iz 2023. i 2024. godine:

  • Nikola Jokić je, prema podacima NBA.com, bio među 5 najpraćenijih evropskih igrača na NBA društvenim mrežama.
  • Njegovo ime je zabeležilo preko 8 miliona globalnih pretraga na Google-u tokom plej-ofa 2023. godine.
  • Hashtag #Jokic je samo na TikToku generisao preko 1,2 milijarde pregleda do juna 2024.
  • Njegova slika sa konjem nakon osvajanja NBA titule postala je viralna i objavljena u preko 40 zemalja.
  • ESPN i Bleacher Report su ga uvrstili među 3 najpopularnija internacionalna NBA igrača prema broju reakcija i interakcija korisnika u SAD i Evropi.

Sve ovo pokazuje da je Jokićev digitalni otisak daleko veći od sportskog. Njegova slika oblikuje predstavu o Srbiji ne kao o zemlji sukoba, već kao o naciji koja stvara svetske šampione, koji ostaju prizemni, porodični i autentični.

Narativ kao oružje meke moći

Jedna od ključnih osobina Jokićeve uloge u srpskoj mekoj moći jeste njegov dosledni narativ. On ne igra “igru medija”, retko koristi društvene mreže, ne pravi spektakl od uspeha – a upravo ta povučenost i fokusiranost na suštinu osvajaju simpatije publike širom sveta. U eri influensera i digitalnih persona, Jokić odoleva hiperprodukciji lične promocije. Ipak, o njemu se najviše priča. To ga čini idealnim simbolom tzv. „tihog uticaja“.

Njegovi istupi su retki, ali snažni. Na pitanje o MVP titulama, Jokić odgovara da su mu važniji konji i porodica. Na pitanje o bogatstvu, kaže da mu najviše prija kada ujutru vodi ćerku na jahanje. Takve izjave imaju izuzetnu snagu u savremenom globalnom diskursu – jer prenose univerzalne vrednosti koje nadilaze sport.

Uticaj na imidž Srbije

U kontekstu javne diplomatije Srbije, Jokić predstavlja neiskorišćen, ali izuzetno moćan resurs. Njegova popularnost u SAD, Brazilu, Španiji i Kini pruža priliku za redefinisanje narativa o Srbiji u globalnim medijima.

Srbija kao brend se često vezuje za sport – ali najčešće kroz nacionalne timove ili istorijske sportske ličnosti. Jokić, međutim, nudi novu dimenziju: on je deo savremenog globalnog sportskog poretka, istovremeno odan lokalnim vrednostima i cenjen u elitnim međunarodnim krugovima. Njegova lična priča može biti osnova za razvoj kampanja kulturne diplomatije, sportskog turizma, kao i promocije srpske ruralne tradicije.

Zanimljivo je da je broj turista iz SAD koji su posetili Srbiju u 2023. porastao za 28% u odnosu na 2019. godinu – a ankete u okviru kampanje „Serbia Creates“ pokazuju da čak 19% mladih Amerikanaca za Srbiju zna upravo preko Jokića.

Zaključak: Jokić kao uzor digitalne diplomatije nove generacije

Nikola Jokić nije diplomata, niti se ponaša kao jedan. On ne koristi Twitter, ne promoviše se, ne drži govore. Ipak, njegova pojava, narativ i stavovi su moćniji od većine kampanja koje pokušavaju da kreiraju pozitivan imidž Srbije u svetu. U digitalnoj eri, tišina ponekad najglasnije govori – a Jokić to potvrđuje svakim svojim potezom na terenu i izjavom van njega.

Za strategiju digitalne diplomatije Srbije, Jokićev primer ukazuje na sledeće:

  • Potrebno je identifikovati ličnosti koje već imaju globalni domet i narativ koji se poklapa sa strateškim interesima zemlje.
  • Digitalna diplomatija ne mora biti uvek institucionalna – često su autentične ličnosti efikasniji prenosioci vrednosti.
  • Umesto klasičnog PR-a, fokus treba biti na podršci i nenametljivom korišćenju njihove reputacije u kampanjama, dokumentarcima, saradnjama sa kulturnim i obrazovnim institucijama.

Jokić je, hteli to ili ne, postao jedno od najjačih diplomatskih oruđa Srbije – jer je svima pokazao da snaga dolazi iz autentičnosti, skromnosti i univerzalnih vrednosti koje svi prepoznaju, bez prevoda.

 

Biografska napomena: Nikola Jokić

Datum rođenja: 19. februar 1995.
Mesto rođenja: Sombor, Srbija

Nikola Jokić je profesionalni košarkaš koji igra na poziciji centra za Denver Nuggetse u NBA ligi. U NBA je došao kao 41. pik na draftu 2014. godine, čime je postao jedan od najniže rangiranih igrača u istoriji lige koji je osvojio MVP priznanje. Do sada je osvojio tri MVP titule (2021, 2022, 2024) i jednu NBA šampionsku titulu (2023) sa Denver Nuggetsima, uz titulu MVP-ja finala.

Poznat je po svojoj jedinstvenoj kombinaciji fizičke snage, košarkaške inteligencije i nepretencioznog ponašanja. U svetu sporta često se ističe kao primer atlete koji ruši stereotipe o modernim superzvezdama: skroman, duhovit, porodičan i nenametljiv.

Van terena, Jokić živi povučeno, najviše vremena provodi sa porodicom u Somboru i na svom imanju, gde se bavi konjičkim sportom – posebnom strašću koju deli sa svojim ocem i braćom.

Nikola Jokić je postao globalni fenomen ne samo zbog svojih sportskih dostignuća, već i zbog ličnosti koja odražava drugačiji set vrednosti – mir, integritet, posvećenost porodici i ljubav prema svom kraju. Upravo te vrednosti učinile su ga nesvesnim simbolom meke moći Srbije u digitalnom dobu.

How real sports diplomacy works

 

Novak Djokovic and Serbia’s soft power

In the modern digital space, social media algorithms favor content that evokes emotion, controversy, or admiration. Djokovic, with his personality, playing style, and outspoken stances, fits perfectly into this dynamic.

Sport as a field of soft power

Soft power, as defined by Joseph Nye, is the ability of a country to influence others not through force or money, but through the appeal of its culture, values, and politics. In this sense, sport is one of the most effective means of public diplomacy. Athletes do not carry diplomatic passports, but they often have greater influence than official representatives of the state. In the case of Serbia, the name that stands out the most in this context is Novak Djokovic.

Global recognition: Djokovic as a symbol of Serbia

Novak Djokovic is not only one of the most successful tennis players in history – he is also a global brand. As of July 2025, Djokovic has won:

  • 24 Grand Slam singles titles (most in men’s competition),
  • 40 Masters 1000 titles,
  • More than 410 weeks at world number 1 – a record that continues to grow.

His name is synonymous with consistency, resilience, mental strength, and perfectionism. The number of followers on social media speaks volumes about his digital reach:

  • Instagram: over 13 million followers
  • Twitter (X): over 9 million followers
  • Facebook: more than 10 million followers

On Google Trends searches, Djokovic regularly reaches peaks of interest during Grand Slam tournaments, often surpassing athletes from much larger countries.

According to a survey by YouGov (2023), Djokovic is among the 10 most popular athletes in the world, alongside Lionel Messi, Rafael Nadal, and LeBron James.

Djokovic as Ambassador of Serbia

Unlike many athletes who are symbolically attached to their country, Djokovic constantly and consciously emphasizes his Serbian origin and the origins of his success. His speeches after winning tournaments often include messages of support for Serbia, the Serbian people, or reflect on the challenges he went through growing up during the war and transition years.

When he was denied entry to Australia in 2021 due to his vaccination status, global media followed the case for days under the title “Djokovic Saga”. Regardless of the views on the specific case, what was obvious was that Serbia’s name appeared for days in all global media, from CNN to Al Jazeera, which further strengthened the digital reach of the “Serbia” brand.

Djokovic is also known for his numerous humanitarian initiatives. His foundation invests in the education of children in Serbia, especially in rural areas, further strengthening the country’s reputation for investing in knowledge, education, and the future.

Digital diplomacy and algorithmic advantage

In the modern digital space, social media algorithms favor content that evokes emotion, controversy, or admiration. Djokovic, with his personality, playing style, and outspoken stances, fits perfectly into this dynamic.

When he won Roland Garros in 2023, the video of him walking out with the Serbian flag went viral – on Instagram alone, the video had over 20 million views. In addition, the hashtag #Djokovic was trending on Twitter in over 30 countries on the same day. This kind of digital visibility cannot be bought through classic PR campaigns – it is the result of an authentic narrative and a strong personality.

That is why it is important for Serbia’s digital diplomacy to recognize and institutionalize such moments. The Ministry of Foreign Affairs and diplomatic and consular missions could, through social networks and websites, further expand the narrative about Djokovic as the ambassador of Serbia’s soft power.

Comparative analysis: Djokovic and other sports icons

Compare Djokovic’s influence with, for example, Cristiano Ronaldo’s influence on Portugal. Ronaldo is, according to the Brand Finance Nation Brands report (2022), one of the key reasons for the increase in positive perceptions of Portugal among younger populations in Asia and Latin America. Similarly, Djokovic shapes the image of Serbia in the eyes of millions of people who may have never heard of it before seeing him at Wimbledon or the US Open.

Also, unlike athletes who play for national teams, Djokovic is constantly present at individual tournaments, which allows him to project a narrative about Serbia throughout the year, regardless of the sports calendar.

Conclusion: Strategy for the future

Novak Djokovic represents one of the brightest spots in Serbia’s soft power. His influence goes far beyond the boundaries of sport – he is a media magnet, a digital icon, and a moral compass for many young people around the world. His presence on the global stage must be strategically used as part of Serbia’s broader public diplomacy strategy.

As a suggestion for concrete steps:

  1. Inclusion of Djokovic’s successes in promotional campaigns about Serbia as part of the “Serbia Creates” strategy.
  2. Cooperation between the Ministry of Sports and the Ministry of Foreign Affairs in creating the narrative “Serbian World Champion” through digital platforms.
  3. Creating an institutional “Digital Museum of Success” that would encompass moments such as Grand Slam wins, inspirational speeches, and humanitarian work.

In a time when attention is the most valuable currency, Serbia is privileged to have a personality who brings millions of people together every day around a common emotion – pride, admiration and inspiration. Novak Djokovic is, without a doubt, the strongest digital diplomat Serbia has – and without a formal position.

Key messages for diplomats

  1. Novak Djokovic is the most recognizable global Serb– uses his reputation to strengthen the image of Serbia in the world.
  2. His successes and behavior on and off the field represent Serbia as a country of talent, perseverance and humanity.
  3. Serbia’s digital diplomacy must recognize Djokovic’s moments of gloryas a chance to spread a positive narrative about the country.
  4. Djokovic’s popularity on the networks(over 30 million followers) makes him the unofficial ambassador of Serbia in the digital sphere.
  5. When Djokovic wins a tournament, the world listens – Serbia must communicate.Embassies and institutions should react promotionally and strategically.
  6. Humanitarian work of the Djokovic Foundationis a valuable resource for promoting Serbia as a country that invests in the education and future of children.
  7. Suggestions for concrete steps:
    • Embassies to share his messages and successes with local hashtags (#SerbiaCreates, #NovakDjokovic)
    • MVP to organize the “Serbia Creates Champions” campaign
    • Creating a digital museum of sports achievements with the support of relevant institutions
  8. In times of crisis and polarization, sport brings people together.Djokovic’s success is universally understandable – that’s why he’s valuable in diplomacy.

Short biography of Novak Djokovic

Novak Djokovic was born on May 22, 1987 in Belgrade, Serbia. He began playing tennis at the age of four, and made his professional debut in 2003. In 2008, he won his first Grand Slam, the Australian Open. Since then, Djokovic has become one of the most dominant tennis players in the history of the sport.

By 2025, he had won:- 24 Grand Slam titles (the most in the history of men’s tennis),- 40 ATP Masters 1000 titles,- More than 410 weeks at the world number 1 position.

He is known for his physical fitness, mental strength and exceptional technical precision. In addition to his sporting successes, Djokovic is also a philanthropist – he is the founder of the Novak Djokovic Foundation, which promotes early education in Serbia and beyond.

He speaks multiple languages, including Serbian, English, French, and German. He is known for his dedication to family, healthy lifestyle, and outspoken views on social issues.

Djokovic has repeatedly emphasized that it is a great honor for him to represent Serbia, and his successes and behavior on and off the court make him one of the most influential athletes of the 21st century.

zvonkososevic with AI

Novak Đoković i meka moć Srbije

Novak Đoković i meka moć Srbije

U savremenom digitalnom prostoru, algoritmi društvenih mreža favorizuju sadržaj koji izaziva emocije, kontroverze ili divljenje. Đoković, svojom ličnošću, stilom igre i otvorenim stavovima, idealno se uklapa u ovu dinamiku.

Uvod: Sport kao polje meke moći

Meka moć (soft power), kako ju je definisao Džozef Naj, predstavlja sposobnost zemlje da utiče na druge ne silom ili novcem, već privlačnošću svoje kulture, vrednosti i politike. U tom smislu, sport predstavlja jedno od najefikasnijih sredstava javne diplomatije. Sportisti ne nose diplomatski pasoš, ali često imaju veću moć uticaja od zvaničnih predstavnika države. U slučaju Srbije, ime koje se u tom kontekstu najviše ističe jeste – Novak Đoković.

Globalna prepoznatljivost: Đoković kao simbol Srbije

Novak Đoković nije samo jedan od najuspešnijih tenisera u istoriji – on je i globalni brend. Do jula 2025. godine, Đoković je osvojio:

  • 24 Grand Slam titule u pojedinačnoj konkurenciji (najviše u muškoj konkurenciji),
  • 40 Masters 1000 titula,
  • Više od 410 nedelja na poziciji svetskog broja 1 – rekord koji i dalje raste.

Njegovo ime je sinonim za doslednost, otpornost, mentalnu snagu i perfekcionizam. Broj pratilaca na društvenim mrežama govori mnogo o njegovom digitalnom dometu:

  • Instagram: preko 13 miliona pratilaca
  • Twitter (X): preko 9 miliona pratilaca
  • Facebook: više od 10 miliona pratilaca

Na Google Trends pretragama, Đoković redovno dostiže vrhunce interesovanja tokom Grand Slam turnira, često nadmašujući i sportiste iz mnogo većih država.

Prema istraživanju platforme YouGov (2023), Đoković je među 10 najpopularnijih sportista na svetu, rame uz rame s Lionelom Mesijem, Rafaelom Nadalom i LeBronom Džejmsom.

Đoković kao ambasador Srbije

Za razliku od mnogih sportista koji se simbolično vezuju za svoju zemlju, Đoković konstantno i svesno ističe svoje srpsko poreklo i poreklo svog uspeha. Njegovi govori posle osvojenih turnira neretko uključuju poruke podrške Srbiji, srpskom narodu ili se osvrću na izazove kroz koje je prošao tokom odrastanja u ratnim i tranzicionim godinama.

Kada je 2021. godine u Australiji odbijen njegov ulazak zbog statusa vakcinacije, globalni mediji su danima pratili slučaj pod nazivom “Djokovic saga”. Bez obzira na stavove o konkretnom slučaju, ono što je bilo očigledno jeste da se ime Srbije danima pojavljivalo u svim svetskim medijima, od CNN-a do Al Jazeere, što je dodatno osnažilo digitalni domet brenda „Srbija“.

Đoković je takođe poznat po brojnim humanitarnim inicijativama. Njegova fondacija ulaže u obrazovanje dece u Srbiji, posebno u ruralnim sredinama, čime dodatno jača reputaciju zemlje koja ulaže u znanje, obrazovanje i budućnost.

Digitalna diplomatija i algoritamska prednost

U savremenom digitalnom prostoru, algoritmi društvenih mreža favorizuju sadržaj koji izaziva emocije, kontroverze ili divljenje. Đoković, svojom ličnošću, stilom igre i otvorenim stavovima, idealno se uklapa u ovu dinamiku.

Kada je 2023. godine osvojio Roland Garros, snimak njegovog izlaska sa srpskom zastavom obišao je svet – samo na Instagramu je video imao više od 20 miliona pregleda. Pored toga, hashtag #Djokovic je bio u trendu na Twitteru u preko 30 zemalja istog dana. Ova vrsta digitalne vidljivosti ne može se kupiti kroz klasične PR kampanje – ona je rezultat autentičnog narativa i snažne ličnosti.

Upravo zato je važno da digitalna diplomatija Srbije prepozna i institucionalizuje ovakve trenutke. Ministarstvo spoljnih poslova i diplomatsko-konzularna predstavništva mogli bi, putem društvenih mreža i veb sajtova, da dodatno proširuju narativ o Đokoviću kao ambasadoru meke moći Srbije.

Komparativna analiza: Đoković i druge sportske ikone

Uporedimo uticaj Đokovića sa, na primer, uticajem Cristiana Ronalda na Portugaliju. Ronaldo je, prema izveštaju „Brand Finance Nation Brands“ (2022), jedan od ključnih razloga za porast pozitivne percepcije Portugala među mlađom populacijom u Aziji i Latinskoj Americi. Slično tome, Đoković oblikuje sliku Srbije u očima miliona ljudi koji možda nikada nisu čuli za nju pre nego što su ga videli na Wimbledonu ili US Openu.

Takođe, za razliku od sportista koji nastupaju za nacionalne timove, Đoković je konstantno prisutan na individualnim turnirima, što mu omogućava da tokom cele godine projektuje narativ o Srbiji, nezavisno od sportskog kalendara.

Zaključak: Strategija za budućnost

Novak Đoković predstavlja jednu od najsvetlijih tačaka meke moći Srbije. Njegov uticaj daleko prevazilazi granice sporta – on je medijski magnet, digitalna ikona i moralni kompas za mnoge mlade širom sveta. Njegova prisutnost na globalnoj sceni mora biti strateški iskorišćena kao deo šire javnodiplomatske strategije Srbije.

Kao predlog konkretnih koraka:

  1. Uključivanje Đokovićevih uspeha u promotivne kampanje o Srbiji u okviru strategije „Srbija stvara“.
  2. Saradnja Ministarstva sporta i Ministarstva spoljnih poslova u kreiranju narativa „Srpski šampion sveta“ kroz digitalne platforme.
  3. Stvaranje institucionalnog „Digitalnog muzeja uspeha“ koji bi obuhvatio trenutke kao što su osvajanja Grand Slamova, inspirativne govore i humanitarni rad.

U vremenu kada je pažnja najvrednija valuta, Srbija ima privilegiju da poseduje ličnost koja svakodnevno okuplja milione ljudi oko zajedničke emocije – ponosa, divljenja i inspiracije. Novak Đoković je, bez sumnje, najjači digitalni diplomata kojeg Srbija ima – i to bez formalne funkcije.

Ključne poruke za diplomate

  1. Novak Đoković je najprepoznatljiviji globalni Srbin – koristi njegov ugled za jačanje imidža Srbije u svetu.
  2. Njegovi uspesi i ponašanje na terenu i van njega predstavljaju Srbiju kao zemlju talenta, upornosti i humanosti.
  3. Digitalna diplomatija Srbije mora da prepozna trenutke Đokovićeve slave kao šansu za širenje pozitivnog narativa o zemlji.
  4. Đokovićeva popularnost na mrežama (preko 30 miliona pratilaca) čini ga neslužbenim ambasadorom Srbije u digitalnoj sferi.
  5. Kada Đoković osvoji turnir, svet sluša – Srbija mora da komunicira. Ambasade i institucije treba da reaguju promotivno i strateški.
  6. Humanitarni rad Fondacije Đoković je vredan resurs za promociju Srbije kao zemlje koja ulaže u obrazovanje i budućnost dece.
  7. Predlozi konkretnih koraka:
    • Ambasade da dele njegove poruke i uspehe sa lokalnim hashtagovima (#SerbiaCreates, #NovakDjokovic)
    • MVP da organizuje kampanju „Srbija stvara šampione“
    • Kreiranje digitalnog muzeja sportskih uspeha uz podršku relevantnih institucija
  8. U vremenu kriza i polarizacija, sport spaja ljude. Đokovićev uspeh je univerzalno razumljiv – zato je vredan u diplomatiji.

Kratka biografija Novaka Đokovića

Novak Đoković rođen je 22. maja 1987. godine u Beogradu, Srbija. Tenisom je počeo da se bavi sa četiri godine, a svoj profesionalni debi imao je 2003. Već 2008. godine osvojio je svoj prvi Grand Slam – Australian Open. Od tada, Đoković je postao jedan od najdominantnijih tenisera u istoriji sporta.

Do 2025. godine osvojio je:
– 24 Grand Slam titule (najviše u istoriji muškog tenisa),
– 40 ATP Masters 1000 titula,
– Više od 410 nedelja na poziciji svetskog broja 1.

Poznat je po svojoj fizičkoj spremi, mentalnoj snazi i izuzetnoj tehničkoj preciznosti. Osim sportskih uspeha, Đoković je i filantrop – osnivač je Novak Đoković Fondacije, koja se bavi unapređenjem ranog obrazovanja u Srbiji i šire.

Govori više jezika, uključujući srpski, engleski, francuski i nemački. Poznat je po svojoj posvećenosti porodici, zdravom načinu života i otvorenim stavovima o društvenim pitanjima.

Đoković je u više navrata istakao da mu je velika čast predstavljati Srbiju, a njegovi uspesi i ponašanje na i van terena čine ga jednim od najuticajnijih sportista 21. veka.

zvonkososevic  sa AI

Novak Djokovic and Serbia’s soft power

 

National Image Management in the Digital Age

national-image-management-in-the-digital-age
National Image Management in the Digital Age

Scholars have long since asserted that nations have images. Although scholars differ on what these images consist of, and whether these images can be managed, they nonetheless agree that like consumer brands, nations elicit cognitive associations in people’s minds. Upon hearing the name “Germany”, for example, certain associations may spring to people’s minds be it football championships, precision engineering or the legacy of the Third Reich. Similarly, when hearing the word “Italy” a different set of associations may come to mind including fine art, fashion and pizzas.

If nations do indeed elicit certain associations, then national image management may be understood as an attempt to manage these associations. For example, since the beginning of the Russia-Ukraine War, Ukrainian diplomats have used social media to attempt and create a new association for their state, one best defined by the phrase “Brave Ukraine”. Similarly, in recent years Poland has sought to create a new association for itself as “The First Victim” of Nazi Germany. Online and offline campaigns by the Polish government, along national laws, have attempted to combat the view of Poland as being complicit in the atrocities of The Third Reich. As such, national image management may centre on creating a new association for a state (Brave Ukraine) or altering an existing one (Complicit Poland). Both cases are demonstrative of an attempt to manage a national image in the digital age, mostly through social media.

Yet the digitalization of diplomacy has complicated the task of national image management. This is due to the acceleration of news production and the subsequent acceleration of diplomacy. Today’s world is one of “real time journalism” as people learn about unfolding events in near-real time. Smartphone videos uploaded from demonstrations, police arrests or military altercations circle the globe within minutes while news reports and analyses soon follow. “Real time journalism” has given way to real-time diplomacy as states must now narrate state action, and frame policies in real-time while adapting their messages to local and global news flows. Videos of Ukraine soldiers abandoning their posts or being taken captive demand a swift response from “Brave Ukraine” otherwise its bravery may come into question.

Second, digitalization has led to the fragmentation of digital publics into networks of mediated realities. Put differently, digital publics no longer all derive their news from one source or subscribe to the same version of reality. Rather, digital publics are fragmented into online networks and within each network individuals subscribe to a certain mediated-reality. This mediated-reality is “proven” through algorithmically tailored partisan news reports, questionable videos and doctored images. As many such networks exist in many countries, states can no longer create disseminate a single national Selfie or image. Indeed, there are networks who subscribe to the reality that Russia did not invade Ukraine but sought to counter an impending Ukrainian attack. In other networks, Ukraine is lambasted for igniting a destructive War with Russia while in other networks Ukraine’s secret plan to orchestrate a NATO attack on Russia has brought Europe to the brink of World War Three. None of these networks and their participants would view Ukraine as “Brave” nor would they come to associate Ukraine with bravery.

As such, diplomats and foreign ministries are now required to ask- how can states create and disseminate a national self-image or national Selfie across diverging networks and in real time? This question has now grown even more complex due to the rise of AI. Recent studies indicate that AIs are slowly supplanting search engines as people’s gateway to the internet. More and more people now begin their digital search for information in AI sites such as ChatGPT, Claude and Mistral. One of the reasons for this is the trust that people have in AIs as these tools have been labelled by the media as being incredibly sophisticated and incredibly reliable. In a world where traditional media, state agencies, ministers and diplomats have lost public trust, AI offers a new sanctuary. A verified source of accurate information.

Thus, more and more people now also learn about the world and about states from AI. Instead of reading about the Russia-Ukraine War, AI users may ask ChatGPT for a 500-word summary of war-related events. Rather than follow news reports, AI users may ask ChatGPT about Ukraine’s most recent offensive. And instead of reading news articles about Ukraine’s history and its war effort, Claude users may ask for a list of 10 good things and bad things about Ukraine. The problem lies in the fact that AIs are not accurate or reliable sources of information. Recent studies show that AIs are riddled with inaccuracies and biases. For example, countries from the Global South are consistently depicted on AIs as being inept and suffering from endemic crime and corruption as opposed to Global North countries that are depicted as shining beacons of stable governance. Similarly, Eastern European countries are depicted as lagging behind the West and still being associated with the former Soviet Union. Moreover, AI outputs are determined by their country of origin. AIs from the US argue that America supports Ukraine as both countries are fighting to promote democracy. The European Mistral suggests that America views Ukraine as a buffer zone between NATO and Russia while the Chinese DeepSeek views Ukraine as another site of American imperialism.

Given that AIs are now trusted sources of information, and given that people increasingly turn to AIs to learn about events and actors shaping their world, AIs must also play a central role in national image management. Nations, diplomats and foreign ministries can not afford to ignore these sites any longer. To this end, diplomats must acquire AI-literacy skills, while digital diplomacy units must investigate how their states are depicted in various AIs. This will require that diplomats spend time using different prompts and events to map their AI-Selfie or the national self-image that AIs create when describing states and events, be they historic or present days. Such an effort must be implemented across AIs while diplomats must also map which AI is most popular in each country. Next, diplomats must create and disseminate digital campaigns that seek to counter negative AI depictions or support positive AI-depictions. National image management in the digital age must now become national image management in the age of AI.

Read More

Гујон у интервјуу за мађарски недељник Мандинер рекао због чега Србија дуго чека на улазак у ЕУ

Гујон-у-интервјуу-за-мађарски-недељник-Мандинер-рекао-због-чега-Србија-дуго-чека-на-улазак-у-ЕУ
Гујон у интервјуу за мађарски недељник Мандинер рекао због чега Србија дуго чека на улазак у ЕУ

Директор Канцеларије за јавну и културну дипломатију Арно Гујон оценио је у интервјуу за утицајни мађарски недељник Мандинер да то што Србија и поред импресивног економског раста и бројних реформи не напредује брже ка чланству у Европској унији јасно показује да пријем у Европску унију није само питање економије, већ и политике и геополитичких интереса.

Гујон је у интервјуу истакао да је Србија остварила значајан економски напредак у последњој деценији. Подсетио је да је БДП Србије између 2020. и 2025. растао просечно четири одсто годишње, што је чак 2,5 пута брже од просека ЕУ, и да по тим економским параметрима парира са државама које имају највећи раст у ЕУ попут Ирске и Пољске.

„Све то јасно показује како улазак Србије у Европску унију није питање економије, већ пре свега политике и геополитике. Цео Западни Балкан, са својих 15 до 18 милиона становника, „кап је у мору“ у поређењу са 450 милиона грађана ЕУ, и не би донео никакву драматичну промену ни демографски, ни политички, ни економски када би нас све одједном примили“, нагласио је Гујон, додавши да је „Србија данас економски и реформски на далеко вишем нивоу и много спремнија него што су то биле Бугарска или Румунија када су постале чланице Европске уније“.

Управо зато, наводи Гујон, политичка питања, попут односа Београда и Приштине, често коче процес проширења. Он је подсетио да је Приштина више пута одбила да преговара са српском владом и да није испунила обавезе из 2013. о формирању Заједнице српских општина.

„Иако испуњавање поглавља 35 не зависи само од нас, него и од Приштине, забрињава што се неке европске државе гласно позивају на међународно право и суверенитет, али то очигледно не важи када је реч о Србији и њеној покрајини Косову и Метохији“, рекао је Гујон.

Поводом чињенице да је Европска унија отворила са Србијом посебно поглавље 35, које се тиче Косова и Метохије, и да од решавања тог питања зависи цео процес приступања, Гујон је поручио: „ЕУ не може да тражи од нас да признамо независно Косово, када ни пет њених чланица Шпанија, Словачка, Румунија, Грчка и Кипар о томе не желе ни да разговарају.“

У интервјуу за Мандинер Гујон је указао и на то да процес приступања повремено износи на површину неспоразуме, па је зато посебно важно што Србија тесно сарађује са Мађарском, јер „ова земља и овај народ разумеју Србију“.

На сугестију новинара Мандинера да би управо блиски односи Србије и Мађарске могли бити прећутна политичка препрека српској интеграцији, јер Брисел не жели да Орбанова политика добије још једног савезника, Гујон је одговорио да када би то било тачно, онда би то било кратковидо.

„Идеологије долазе и одлазе, за 50 година о свету ћемо мислити потпуно другачије него сада. Али националне државе и културе остају с нама, и ако их ујединимо у савез, само можемо бити јачи. То је била визија Европе Шарла де Гола, а не неког чудног, лево-либералног клуба,“ закључио је Гујон.

Veštačka inteligencija i kriza stvarnosti u javnoj diplomatiji

faith-in-the-digital-age:-how-ai-and-social-media-are-shaping-the-future-of-global-diplomacy
Faith in the Digital Age: How AI and Social Media Are Shaping the Future of Global Diplomacy

Nova era diplomatije – bez zajedničke istine?

U svetu u kome informacije putuju brže nego ikada, a tehnologije kao što je veštačka inteligencija (AI) omogućavaju masovno kreiranje sadržaja, jedno od najvažnijih oruđa diplomatije — poverenje u činjenice — nalazi se pod ozbiljnom pretnjom. Ulogu tu ne igra više samo politička retorika, već i algoritmi, botovi i deepfake tehnologije koje sve češće oblikuju javnu svest i međudržavne odnose.

Digitalna propaganda i domaći izazovi

U regionu zapadnog Balkana, gde istorijsko nasleđe, etnička pitanja i regionalne tenzije i dalje često određuju političke odnose, upotreba AI u širenju dezinformacija može imati dalekosežne posledice. Zamislite situaciju u kojoj se na društvenim mrežama pojavi lažni video visokog funkcionera iz Srbije ili Bosne i Hercegovine koji izgovara politički zapaljivu izjavu. Iako se kasnije utvrdi da je u pitanju lažna snimka, šteta je već načinjena – poverenje je poljuljano, emocije su uzburkane, a diplomatski odnosi dovedeni u pitanje.

Paralelne stvarnosti u virtuelnom prostoru

AI sistemi već danas omogućavaju korisnicima da budu izloženi isključivo onim informacijama koje potvrđuju njihove postojeće stavove. Ovo stvara tzv. „mehure informacija“, u kojima različite društvene grupe veruju u potpuno različite verzije iste stvarnosti. Kada građani jedne zemlje veruju u lažne tvrdnje o drugoj zemlji, postaje mnogo teže postići diplomatsko razumevanje ili kompromis.

U domaćem kontekstu, to može značiti dodatno udaljavanje javnog mnjenja od realnog političkog dijaloga. Na primer, ako AI alati „nahrane“ publiku sadržajem koji iskrivljuje stavove susednih država, biće sve teže objasniti javnosti zašto je neka saradnja neophodna ili korisna.

Reakcije državnih institucija – borba protiv senki

Ministarstva spoljnih poslova širom sveta, pa i u Srbiji, suočavaju se sa novim izazovima — kako reagovati na sadržaje koji su očigledno lažni, a opet imaju veliki uticaj na javnost? Da li demantovati, kada to često samo dodatno širi vidljivost lažnih informacija? Ili ćutati, rizikujući da se laž prihvati kao istina?

Borba za istinu u eri AI više nije samo pitanje tehnike, već i strategije, brzine reakcije i medijske pismenosti.

Kako dalje?

U svetu u kome se sve više gubi poverenje u informacije, diplomatija mora da pronađe nove načine da održi kredibilitet. To podrazumeva:

  • Razvoj digitalnih veština kod državnih službenika
  • Uvođenje AI alata za detekciju dezinformacija
  • Aktivniju ulogu u edukaciji građana o medijskoj pismenosti
  • Regionalnu saradnju u borbi protiv digitalnih manipulacija

U suprotnom, rizikujemo da javna diplomatija, umesto alata za izgradnju poverenja među državama, postane još jedan front u borbi za dominaciju nad stvarnošću.

Zaključak:
Veštačka inteligencija donela je ogroman potencijal za razvoj i unapređenje društva, ali istovremeno stavlja na test osnovne vrednosti na kojima počiva savremena diplomatija – poverenje, transparentnost i istina. Ako kao društvo ne budemo spremni da se suočimo sa ovom novom realnošću, mogli bismo izgubiti mnogo više od tačnosti – mogli bismo izgubiti sam dijalog.

Ko je Igl, prvi AI Srbin?

 

Гујон: Србија је земља уметника, научника, и људи који стварају своју будућност

Гујон:-Србија-је-земља-уметника,-научника,-и-људи-који-стварају-своју-будућност
Гујон: Србија је земља уметника, научника, и људи који стварају своју будућност

Канцеларија за јавну и културну дипломатију потписала је Меморандум о сарадњи са креативно иновативним центром Ложионица. Како је изјавио директор Канцеларије Арно Гујон, циљ овог партнерства је да се подржи развој српске културне и креативне сцене кроз његову промоцију у свету.

Гујон је истакао да Ложионица није само један центар, већ симбол који показује да Србија не мора да бира између традиције и иновација и да може успешно да их повезује.

„Подржавати овакве пројекте значи веровати у Србију и њене људе. Морам да напоменем да је сектор креативних индустрија више него важан, јер је то доказ да Србија има будућност засновану на знању, култури и иновацијама. Овај сектор у претходним годинама чинио је између 5,8% и 6,3% БДП-а, док је извоз креативног сектора порастао за невероватних 80 одсто. То нису само бројке, то је одраз огромне енергије, знања и талента који постоји у Србији“, рекао је Гујон.

Он је додао да је један од задатака Канцеларије на чијем је челу,  међународна промоција оваквих иницијатива.

„Берлин је један од водећих европских центара креативних индустрија, и зато ћемо управо тамо, на Институту за културну дипломатију, представити Србију као поузданог и иновативног партнера. Желимо да свет упозна Србију не само као туристичку дестинацију, већ и као земљу уметника, научника и људи који стварају своју будућност“, навео је он.

Гујон је најавио и да је у плану да се на свечано отварање Ложионице, иначе првог центра креативних индустрија у Србији и региону, позову и инострани медији, како би се на лицу места уверили у њен значај и потенцијал и те информације пласирали у светским медијима.

Ана Илић директорка Ложионице и челница националне платформе Србија ствара истиче да је важно бити окружен партнерима који препознају значај и моћ креативности да унапређује модерно друштво.

”Стратешка сарадња и подршка Канцеларије за јавну и културну дипломатију важан је додатни искорак у правцу интернационализације наших капацитета, талената и идеја. Ложионица је много више од простора, она је замишљена као платформа која умрежава и истовремено брише границе између уметности, технологија и бизниса. Заједничким пројектима, резиденцијама, међународним разменама и стратешком промоцијом, показаћемо да Србија има снажан креативни потенцијал и да културна дипломатија није луксуз, већ неопходан алат савремене међународне комуникације”, каже Илић. 

Diplomatic portal

Launched in December 2015, by Belgrade initiative for Digital and Public Diplomacy, BIDD,  the Diplomatic Portal is a gateway to easily accessible information and certain online facilities at the service of diplomatic missions, consular posts and international organizations in Serbia.

It aims to be an important information channel from and for MFA Serbia and Foreign Diplomatic Missions in Serbia, increase interaction among the Diplomatic Corps, promote Public Diplomacy to Serbian citizens and serve as a platform for connecting diplomats living in Belgrade. In this newly updated version of the Diplomatic Portal, you will also find information about the latest news from the Ministry, diplomatic news from the Embassies and International Organizations, such as seminars, workshops, film festivals, sport tournaments or concerts that are of relevance to the Diplomatic Corps in Belgrade as well as National Days and Presentation of Credentials.

The Diplomatic Portal website https://diplomaticportal.bidd.org.rs  contains the following sections:

-News (directly from the MFA’s homepage)
– Directory of the Ministry Personnel
-Diplomatic events
-Latest News from the Ministry
-National Days
-Presentation of Credentials
-Diplomatic Guide
-Belgrade Guide-2015

While the portal will be up-dated regularly by the information, the diplomatic missions are also invited to update Diplomatic News, National Days, Presentation of Credentials modules regularly.

If you have any questions, feedback or requests for updates, send an e-mail to info@diplomaticportal.bidd.org.rs

A local spark, a global fire: Strait of Hormuz

It’s easy to overlook a narrow stretch of water on the world map—but the Strait of Hormuz is anything but insignificant. Located between the Persian Gulf and the Gulf of Oman, this slim maritime corridor—just 21 nautical miles wide at its narrowest point—serves as a vital artery for global energy flows. To put this into perspective, nearly 20% of the world’s oil supply—approximately 17 million barrels per day—flows through these waters. It’s not just oil, either. Massive volumes of liquefied natural gas (LNG) also rely on safe passage through the strait.

If this route were to be shut down—whether by war, politics or intentional blockade— the impact would be felt far beyond the region. It would be global, immediate, and deeply disruptive on multiple fronts: economic, geopolitical, and strategic.

Economic Shockwaves: More Than Just Rising Prices

The first and most obvious consequence would, of course, be skyrocketing energy prices. Countries like Saudi Arabia, Iraq, the UAE, and Kuwait move the bulk of their crude oil exports through Hormuz. A blockade would stop supply lines, pushing oil prices through the roof. Some analysts believe prices could surge beyond $150 per barrel if the closure were to last.

But this isn’t just a Gulf-region issue. Energy-hungry nations like India, Japan, South Korea, and especially China—major importers of Gulf oil—would feel the shock instantly. Even countries with backup oil supplies wouldn’t be safe for long. A longer shutdown could push already struggling economies into a serious downturn.

Geopolitical Chain Reactions

Let’s be frank—any closure would almost certainly involve Iran. Geographically and politically, Teheran holds a strong card here. Its Revolutionary Guard Corps (IRGC) has long warned it could shut down Hormuz if pushed too far, and their ships are already active and well-positioned in the region.

If that threat became reality, the U.S.—with its Fifth Fleet stationed nearby—would likely respond with force. European allies like the UK and France, along with regional powers like Saudi Arabia, wouldn’t sit this one out either. What starts as a blockade could escalate quickly into a wider regional conflict, potentially dragging in Bahrein, Yemen, and proxy forces. The result? A Middle East on edge, and international diplomacy under extreme pressure.

Beyond Oil: Trade Disruptions and Unsafe Seas

People often forget that Hormuz isn’t just an energy corridor. It’s also a busy trade route for countless other goods—everything from foodstuffs to industrial equipment. A shutdown would ripple across global shipping networks. Ship insurance would get much more expensive. Trade routes would have to change rapidly. Deliveries would be delayed, and entire supply chains could stall.

Shipping companies might avoid the region entirely, rerouting through longer, more expensive paths. Ports in the Red Sea or the Indian Ocean could serve as backups, but they aren’t equipped to handle sudden surges. Think of the 2021. Suez Canal blockage—now multiply the impact. That’s what we’re looking at.

Are There Alternatives? Yes… But They’re Not Enough

To be fair, some countries have tried to reduce their dependency on Hormuz. The UAE’s pipeline to the Gulf of Oman and Saudi Arabia’s line to the Red Sea offer partial workarounds. But let’s be clear: they cover only a fraction of the total flow that typically goes through Hormuz.

In a crisis, the international community would scramble to keep the strait open. NATO, regional coalitions, and perhaps even neutral actors would step in. There’d be more patrols, more diplomacy, and likely some intense behind-the-scenes negotiations—maybe through Oman, Switzerland, or another trusted mediator.

…to conclude

The closure of the Strait of Hormuz wouldn’t be some isolated regional flare-up—it would be a global emergency. Energy prices would jump, political tensions would rise, and the effects would be felt everywhere—from gas stations to grocery stores.

This possible crisis shows a bigger problem: the world still depends too much on risky, narrow routes. If we want to avoid this scenario, diversification, international cooperation, and proactive diplomacy aren’t optional—they’re essential.

Tamara Ocel

 

Conference “Diplomacy and Religion” at the French Institute in Belgrade

On June 16, 2025, the Belgrade Initiative for Public and Digital Diplomacy intended a thought-provoking conference titled “Diplomacy and Religion” at the French Institute in Belgrade bidd.org.rs+7bidd.org.rs+7bidd.org.rs+7.

🎙️ Event Highlights:

  • The event brought together diplomats, scholars, and religious leaders, fostering a conversation on how religion influences international relations and public diplomacy.

  • Speakers explored topics such as the role of religious identity in diplomatic engagement, strategies for interfaith dialogue, and the ethical dimensions of faith in global policy-making.

  • The program emphasized how religious values and institutions can shape both formal diplomatic channels and informal networks, especially in culturally diverse and regionally sensitive contexts.

Why It Matters:

  • Religious dynamics remain a powerful undercurrent in today’s global affairs—from shaping public sentiment to influencing state-to-state relations.

  • Understanding how various faith communities operate helps diplomats build bridges, manage tensions, and engage authentic cultural communication.

  • In places like the Balkans, where religion often overlaps with national identity, such insights are vital for mediators, cultural attachés, and NGOs aiming to design informed policies and outreach.

For the Reader:

Think of religion not just as a matter of belief, but as a component of soft power—a tool that can both facilitate dialogue and, if misunderstood, escalate conflict. This conference highlighted the importance of:

  1. Interfaith diplomacy: crafting respectful and inclusive spaces for exchange.

  2. Cultural literacy: diplomats gaining fluency in religious traditions and sensitivities.

  3. Ethical communication: aligning messaging with values of tolerance and mutual respect.

Predavanje: Diplomatija i religija

 

Konferencija “Diplomatija i religija” na Francuskom institutu

Tamara Ocel

123...286Page 1 of 286

Канцеларија за јавну и културну дипломатију